Prolog.

     Obrzeża Londynu. Ciemne ulice, oświetlone nielicznymi latarniami. Młoda brunetka idąca za rękę z pięcioletnim chłopcem. 
 - Charlott gdzie jest mama?- spytał chłopczyk.
 - Nate, mamy z nami nie ma. Poszła do nieba, do aniołków. Ale zawsze będzie z nami. Tutaj.- mówiąc to brunetka kucneła przed chłopczykiem i wskazała na jego serce.
 - Lottie czy tata jest zły?- spytał ponownie, po chwili.
 - Nie Nate. Tata nas kocha, tylko o tym zapomniał.
 - A czy przypomni sobie?
 - Nie wiem. Miejmy taką nadzieję.- powiedziała Lottie i promiennie uśmiechnęła się do chłopca.
     Rodzeństwo szło dalej. Jakby bez celu. Bez domu do którego mogliby wrocić.
 - Lottie... - powiedział chłopiec po dłuższym marszu.
 - Tak?
 - Bolą mnie nogi.
   Dziewczyna ponownie promiennie uśmiechnęła się do chłopca, i wzięła go bez słowa na barana. Znów ruszyli przed siebie, w drodze po lepsze życie. Bo ich życie do tej pory, to nieustanna ucieczka.
   Szli spokojnie, nie oglądając się za siebie. Drogę umilała im rozmowa. 
   Spokój zakłócił im starszy mężczyzna, z pewnością dawno po czterdziestce. Szedł za nimi z umięśnionymi mężczyznami.
- Stój! - krzykną za dziewczyną, a gdy ta zaczęła biec, uprzednio zdejmując chłopca z barków i wtulając w swe drobne ramiona, odkrzykną jej ,,Pożałujesz tego!`` i sam zaczą za nią biec.
     Charlott zaczęła biec jeszcze szybciej. Za cel uznała ruchliwą ulicę, na której na pewno ktoś by jej pomógł. Jej ruchy były szybkie i zwinne. Nie oglądała sie za siebie, lecz od czau do czasu zerkała kątem oka czy mężczyźni są blisko niej. Była przerażona perspektywą spotkania z Nim.
     Mężczyźni biegli za dziewczyną jeszcze szybciej, a ona nie pozostawała im dłużna. Przyspieszyła na tyle, na ile było ją stać. Wyprzedziła ich na nieznaczną odległość i wybiegła na główną ulicę. 
     Wołała o pomoc. 
     Miała szczęście. Tą ulicą jechał akurat młody mężczyzna, czarnym, sprtowym autem. Zatrzymał się.
 - Co się stało?!- zapytał zaszokowany. Przed nim stała młoda osiemnastolatka, z chłopcem na rękach. Nigdy nie widział nikogo tak przerażonego jak tą dziewczynę, tamtego dnia.
 - Proszę zabierz mojego brata w bezpieczne miejsce. Mi się to nie uda... Zaopiekuj się nim, proszę. - powiedziała brunetka, a łzy spływały już po jej policzkach.
 - Ale...- powiedział mężczyzna, próbując zaprotestować, ale dziewczyna go już nie słuchała.
 - Nate, przepraszam Cię braciszku, ale tym razem nie uda nam się uciec. Przepraszam Cię, wiem że zawiodłam. Będziesz bezpieczny z tym panem...- wskazała na chłopaka. - Obiecuję Ci że nie stanie Ci się u niego krzywda. Znajdę Cię Nate, i niedługo się zobaczymy. Kocham Cię Nate!
 - Kocham Cię Charlott! Proszę wróć po mnie. Zabierz to, to dla Ciebie. - powiedział chłopczyk płacząc. Podarował siostrze swój najcenniejszy skarb. Naszyjnik ich zmarłej matki.
     Dziewczyna pocałowała chłopca w policzek i ostatni raz wtuliła się w jego malutkie ramiona, a następnie zwróciła się do mężczyzny:
 - Uciekaj! Oni tu idą! Proszę zabierz go i uciekaj! - powiedziała płacząc.
 - Ale co z tobą? Jacy oni? Nie pozwolę Cię skrzywdzić!
 - Proszę Cię uciekaj z nim! Jeśli ja też pójdę to znajdzie nas i zabije. Proszę Cię Uciekaj! Szybko idą tu. Są niedaleko!
     Chłopak spełnił prośbę dziewczyny. W pośpiechu usadził chłopca na siedzeniu auta, zapiął mu pasy, sam zrobił to samo o odjechał z pięciolatkiem...

_________________________________________________________________________________

Siemka!

Więc prolog już jest. 

Chciałybyśmy poznać opinię na jego temat, więc prosimy zostawiajcie ja w komentarzach. ;D

Nie musi być dobra, chcemy poznać każde wasze zdanie.

Mam jednak szczerą nadzieję, jako autorka tekstu, że sie spodoba. ;))

A teraz parę ogłoszeń.

Jak pewnie zauważyliście powstały zakładki typu bohaterowie czy spam.

Niektóre sa jeszcze nieuzupełnione, ale staramy się to zmienić. ;)

Zachęcamy do odwiedzenia ich.

To tyle.

Serdecznie zapraszamy do komentowania i do odwiedzania zakładek.

Skontaktować sie możecie z nami przez GG jak napisałam w zakładce pt. Kontakt z Nami .

Są tam nasze nr. GG więc zalecam odwiedzić jak ktoś chce popisać. ;*

No dobra to teraz to tyle.

Pozdrówka dla was.

Magda i Zuza ;*